(1925-1930)
Verder word ik gedreven,
een onbekend land binnen.
De grond wordt harder,
de lucht meer prikkelend koud.
Aangeraakt door de wind
vanuit mijn onbekende doel
trillen de snaren
in verwachting.
Aldoor vragend
zal ik aangekomen zijn,
waar het leven wegklinkt –
een heldere eenvoudige toon
in de stilte.
(Merkstenen 22e druk, p.21)
Geef een reactie